Anfrage in Hauptansicht öffnen
1. Teil 2
1914 -
Leipzig [u.a.]
: Teubner
Dokumente für Auswahl
Auswahl zurücksetzen
Aktuelle Auswahl:
id : 4198_00000214Sortiert nach: Relevanz zur Anfrage
1
Seiten
1. Teil 2 
- S. 202
1914 -
Leipzig [u.a.]
: Teubner
202
Die epische Kunst
verlarn hatt un hebbt dar ümmerlos na söcht. Do hebbt se ehr toletz in de Röw funn'n,
dar hett se sik so wit rin steten hatt un hett dar mitsöben Farten in seien.
Oha, sechi de Bur, dat wer awer'n Röw!
Darup fangt de Bur je an to vertell'n.
5 Em hett dromi, sechi he, he wer dot bleben un wer in'n Himmel kam'n. Do
hadd' dar linker Hand den Eddelmann sin Mudder seien un hadd' Gös' hött, un rechter
Hand hadd' den Eddelmann sin Vadder seien un hadd' Swin hött.
Dat 's Lögen! sechi de Eddelmann.
Ja, sechi de Bur, Lögen schöllt 't ut sin, all vèr Schimmels sünd min.
10 Nu is de Eddelmann je so falsch weß op den Bur'n, dat de all vèr Schimmels
kregen hett, un hè lurt dar op, wo he em dat mal wa' trüch betahl'n kann.
Nu geiht he mal in't Holt op 'e Jagd, de Eddelmann. Do springt dar 'n Hasen
vör em op, und de Eddelmann schütt achter den Hasen her.
De Has' löppt na de Koppel rop, wo de Bur grad' bi to harken is, un lik op
i5 den Bur'n tö.
Do nimmt de Bur sin'n Harkenstöl und lecht so op den Hasen an, as wenn he
em dar mit dot schèten will. Un böz! fallt de Has' vör em hen un is dot.
Do mènt de Bur, h è hett em dot schaten. Un hè besucht sin'n Harkenstöl un sechi:
„Dat hadd' 'k ne dacht, dat dat dar mt gähn hadd'!"
so Nu ward de Eddelmann je bös un sechi to den Bur'n, dar mutt he Straf vör
hebb'n, dat hè em den Hasen dot schaten hett. Un he schall hen na'n Sloß kam'n un
schall Prügels hebb'n.
As de Bur nu rin geiht na'n Sloß, do kömmt he dör so'n Gang hendör, wo
Specksiden un Wüß hängt. Do kümmt he gau bi un kricht sik 'ne Sid' Speck Heras un
25 stickt sik dè op'n Puckel ünner'n Rock, un do geiht he dar hen, wo he sin Prügels
hebb'n schall.
As he nu wa' rut kümmt, do lur't de Eddelmann al op em un frei't sik. Un do
sücht he, dat de Bur so'n dicken Puckel hett. Do mènt he, dat de Puckel em swulln
is vun de Prügels. Un do sechi he: Na, Heß nu nog' ?
so Ja, sechi de Bur, so vel heff ik, dat ik un min Fru un Kinner dar 'n vèr Waken
vun leben könnt.
De Eddelmann hett de Prügels mènt, un de Bur hett dat Speck mènt.
2. De Snè.
In ol'n Tiden hett de Snè gar len Farw hatt un hett so gern 'n Farw hebb'n
35 wullt.
Do geiht he hen un bidd't dat Grast, dat schall em sin Farw gewen. Dat Grast
is je swart.
Dat Grast lacht em awer höhnsch ut un sechi, hè schall man wider gähn.
Do geiht he hen un bidd't dat Veilchen, dat schall em ehr Farw geben.
40 Dat Veilchen lacht em uk ut un sechi, hè schall man wider gähn.
Do bidd't he de Rös'. De Rös' will aber uk ne.
I. 2. Ferkel. 6. Gänse gehütet. 16. schießt hinter dem H. her. 24. Speck-
seiten und Würste.